GOLLİK TREN
1950 li yıllarda (Ben o kadarını ancak hatırlıyorum) Saman pazarı istasyon arası banliyo trenimiz vardı.Halk arasında biz ona banyo treni derdik.
Bu tren saman pazarı ve istasyon arasında sefer yapar günde 3 defa yolcu taşırdı. Sabahları bir gelir saman pazarından istasyona gidecek işçi memur ne varsa alıp götürürdü. Öğlen arası işçileri gene yemek için getirip bırakır, Yemekten sonra alıp yeniden götürür, akşama da tekrar getirirdi.
Trenin 3 durağı vardı. Birinci durak malum olduğu gibi İstasyon idi. İkinci durak Sıtmapınarı durağıydı. Bu durak ise yaklaşık olarak şimdiki köy Garajının çevre yoluna bakan ön tarafıydı. Son durak ise Saman pazarıydı. Saman Pazarı durağı ise şimdiki çevre yolunun emeksiz kavşağı ile Defterdarlık binasının arasında kalan bölgede idi.
Saman Pazarı deyip geçmemek lazım. Malatya nın en hareketli yerlerinden biriydi. Köyden gelenlerin ilk uğradıkları yer olması açısından alışverişin yoğun olarak yaşandığı yerlerin başında gelirdi. Bir yanda saman yığınları, Bir yandan Arpa, Buğda satıcıları yoğunluktaydı. Bunun yanında Hayvan alım satımı bu bölgede yapılırdı. Saraçlar Nalburiyeciler, Sobacılar Bakırcılar Kalaycılar hep bu bölgede toplanmıştı.
Emeksiz caddesinin alt ve üstünde bisiklet kiralayıcılar, onların yanında bici biciciler, dondurmacılar ,elma şekeri satanler, pamuk şekerciler çocuklara hitap ederlerdi.
Yaklaşık 40 yaşın üstündeki Malatyalıların hemen hemen tamamının bisikletle tanışmaları bu mekanlarda olmuştur. En büyük eğlencemiz ise zaman zaman banliyo treni hattında geçen Gollik Tren di. Normalde Banliyo trenine ait şimendifer farklıydı. Bazı zamanlarda daha büyük şimendiferler getirirdi. 3 vagonlu banliyo trenini. keskin keskin düdük çalardı. Yanlarından buhar fışkırtarak homurdanarak heybetle gidişleri vardı. Hayran hayran seyrederdik.
Gollik tren bir başkaydı. Ayrı bir havası ayrı bir cazibesi vardı. 3 tane vagonu çekmeye gücü mü yetmezdi, Hani küçüktü ya belki de ondandı, ayda yılda bir geçerdi. Diğer Lokomotiflerin yarısı kadardı. Arkası kesik kısacıktı. Çok da sevimliydi. Arkası kısa olduğu için midir yoksa küçük olduğu için mi bilemem. Ama biz ona gollik tren derdik ve çok severdik.
Şimdi müze olmuş bizim gollik tren. İstasyon meydanında 5. işletme müdürlüğünün karşısında aynı sevimliliğiyle duruyor.
Seslensem beni hatırlar mı acaba..
(ALINTI)
